وقتی راجر به تلفظ کلمات در فرهنگ لغت نگاه می کند، علامت هایی را روی حروف می بیند که نشان می دهد کدام صداها بلند یا کوتاه هستند. او تعجب می کند که چگونه این نوع کاراکترها را تایپ کند تا تلفظ را در اسناد خود نشان دهد.
این علائم در مجموع علائم دیاکریتیک نامیده می شوند. هر علامت فردی یک نام نیز دارد. به عنوان مثال، علامتی که یک مصوت بلند را نشان می دهد، مکرون و علامتی که نشان دهنده یک مصوت با صدای کوتاه است، بریو نامیده می شود. علامت‌ها علاوه بر اینکه برای نشان دادن نحوه صدا دادن واکه‌ها استفاده می‌شوند، می‌توانند برای نشان دادن تاکید و شکستن هجاها نیز استفاده شوند.
ساده ترین راه برای درج علائم دیاکریتیک استفاده از کادر محاوره ای Symbol است. شما این کادر محاوره ای را با نمایش تب Insert روبان، کلیک بر روی ابزار Symbol در گروه Symbols و سپس کلیک کردن روی More Symbols نمایش می دهید. (شکل 1 را ببینید.)
شکل 1. کادر محاوره ای نماد.
هنگامی که کادر محاوره ای نماد نمایش داده شد، ممکن است لازم باشد کاراکترهایی را که می خواهید جستجو کنید، اما برای اکثر فونت ها همه آنها وجود دارند. اگر متوجه شدید که نمادهایی وجود دارد که کمی از آنها استفاده می کنید، می توانید روی دکمه Shortcut Key در کادر محاوره ای Symbol کلیک کنید و یک کلید میانبر برای وارد کردن کاراکتر مشخص کنید. در صورت تمایل می توانید یک ماکرو نیز برای درج آنها ایجاد کنید.
